2024’te Amerikalı astronotlar, Ay’ın Güney Kutbu yakınlarında ilk adımlarını atacaklar: NASA’yı besleyebilecek aşırı ışık, aşırı karanlık ve donmuş su ülkesi Artemis ay üssünü besleyebilecek ve ajansın derin uzaya sıçraması.
Bilim adamları ve mühendisler, NASA’nın Artemis Ana Kampı konseptinin kesin yerini belirlemesine yardımcı oluyor. NASA’nın belirli bir konum seçerken dikkate alması gereken birçok şey arasında iki temel özellik vardır: Alan, üssü güçlendirmek ve aşırı sıcaklık dalgalanmalarını ölçmek için sürekli güneş ışığına yakın olmalı ve tam karanlık alanlara kolay erişim sağlamalıdır. su buzu.
Güney Kutbu bölgesinde birçok iyi aydınlatılmış alan varken, bazı kısımlar diğerlerinden daha fazla veya daha az ışık görür. Bilim adamları, krater kenarları gibi bazı yüksek irtifalarda astronotların daha uzun ışık periyotları göreceğini keşfettiler. Ancak bazı derin kraterlerin tabanları neredeyse sürekli karanlıkta örtülüyor, çünkü Güney Kutbu’ndaki güneş ışığı çok düşük bir açıyla çarptığı için sadece kenarlarını fırçalıyor.
Astronotları, bilim adamlarını ve görev planlamacılarını Ay’a insan dönüşüne hazırlanırken o bölgenin egzotik ortamına çekmelerine yardımcı olmak için NASA mühendisleri tarafından oluşturulan Ay’ın Güney Kutbu’ndaki sanal gerçeklik turundan bir klip. Kredi: NASA’nın Goddard Uzay Uçuş Merkezi / Jeffrey Hosler / W. Brent Garry / Thomas G. Grubb
NASA’nın Greenbelt, Maryland’deki Goddard Uzay Uçuş Merkezi’nden jeolog W. Brent Garry, “Aşağıda çok dramatik bir arazi var” dedi. Garry, Ay’a insan dönüşüne hazırlanırken astronotları, bilim adamlarını ve görev planlamacılarını o bölgenin egzotik ortamına çekmelerine yardımcı olmak için Ay’ın Güney Kutbu’ndaki sanal gerçeklik turunda mühendislerle birlikte çalışıyor.
Bir ana kamp alanı çok fazla ışık gerektirecek olsa da, astronotların kalıcı olarak karanlık kraterlere kısa yolculuklar yapabilmeleri de önemlidir. Bilim adamları, bu gölgeli kraterlerin, kaşiflerin yaşam desteği için kullanabilecekleri donmuş su rezervuarlarına ev sahipliği yapmasını bekliyor. NASA’nın Güney Kutbu saha analizi ve planlama ekibiyle birlikte çalışan NASA Goddard gezegen bilimcisi Daniel P. Moriarty, “Bir fikir, aydınlatılmış bir bölgede kamp kurmak ve son derece soğuk olan bu kraterlere geçmek” dedi. En soğuk kraterlerin bazılarındaki sıcaklıklar yaklaşık -391 derece Fahrenheit’e (-235 santigrat derece ) düşebilir .
İlk planlar, iyi aydınlatılmış bir krater kenarının veya bir sırtın nispeten düz bir kısmına bir uzay aracının inişini içerir. Moriarty, “İniş aracının devrilmesini istemediğiniz için mümkün olan en düz alana inmek istiyorsunuz,” dedi.
Ay’ın yüzeyini keşfetmeye hazırlanmak, güvenli uzay aracı ve uzay kıyafetleri tasarlamanın ve inşa etmenin çok ötesine geçiyor. NASA ayrıca yüzey araçlarının ve giysilerinin bilim yapmak için gereken hareket kabiliyetine sahip olmasını ve astronotların kaya ve toprak örneklerini belirleyip toplamak için ihtiyaç duydukları araçlara sahip olmasını sağlamalıdır. Kredi: NASA’nın Goddard Uzay Uçuş Merkezi / James Tralie
İniş alanı ideal olarak diğer ana kamp özelliklerinden – habitat veya güneş panelleri gibi – en az yarım mil veya 1 kilometre uzakta olmalıdır. Ayrıca alçalan uzay aracının ekipmana veya bilimsel ilgi alanlarına yüksek hızda enkaz püskürtmesini önlemek için farklı bir yükseklikte konumlandırılmalıdır. Bazı bilim adamları, bir uzay aracı yumuşak bir iniş için motorlarını ittiğinde, potansiyel olarak birkaç mil veya birkaç kilometre boyunca yüzlerce pound veya kilogram yüzey parçacığı, su ve diğer gazları püskürtebileceğini tahmin ediyor.
Biyomekanik ve endüstri mühendisi, mimar ve NASA’nın Güney Kutbu saha analizi ve planlamasında bir lider olan Ruthan Lewis, “Kirlenmenin etkisini en aza indirmek için bariyer görevi görebilecek tepeler gibi yer şekillerinden yararlanmak istiyorsunuz” diyor. takım. “Bu yüzden, planlamamızda mesafelere, yüksekliğe ve eğimlere bakıyoruz.”
Ay’da, bilim adamları için iniş alanı ve ana kampın etrafındaki alanı olabildiğince bozulmamış tutmak çok önemlidir. Örneğin, Güney Kutbu bölgesinin birçok ilginç özelliği arasında, Ay’ın Dünya’ya bakan tarafı veya yakın tarafı ile uzak taraf olarak bilinen Dünya’dan hiç görmediğimiz taraf arasındaki konumu.
Bu iki yarım küre jeolojik olarak çok farklıdır, uzak tarafı daha ağır kraterlidir ve kabuğu yakın tarafa göre daha kalındır. Bilim adamları, iki tarafın neden bu şekilde oluştuğunu bilmiyorlar.
Artemis Ana Kampı, mühendislerin Ay’da çalışan astronotlarla iletişim kurmak için radyo dalgalarını kullanmalarını kolaylaştırmak için Dünya’ya bakan tarafta olmalıdır. Ancak bilim adamları, Ay’ın yüzeyine milyarlarca yıldan fazla süren göktaşı etkilerinin, her yarımküredeki kayaların ve tozun tekmelendiğini ve diğerinin etrafına dağıldığını bekliyorlar, bu nedenle astronotlar, uzak taraftaki numuneleri Arabanın yola yakın kenarı.