Uykuya daldığınızda, beyninizin kapandığını hayal etmek kolaydır, ancak Michigan Üniversitesi araştırması, önceki öğrenme sırasında aktive olan nöron gruplarının uğultuları sürdürdüğünü, anıları beyninize dövme yaptığını ileri sürüyor.
UM araştırmacıları, belirli bir duyusal olayla ilişkili anıların farelerde nasıl oluştuğunu ve depolandığını inceliyorlar. Koronavirüs salgınından önce yapılan ve yakın zamanda Nature Communications’da yayınlanan bir çalışmada , araştırmacılar, belirli bir görsel uyaranla ilişkili olarak korkulu bir hafızanın nasıl oluştuğunu incelediler .
Görsel uyaran tarafından aktive edilen nöronların sonraki uyku sırasında daha aktif kalmasının yanı sıra, uykunun korku hafızasını duyusal olaya bağlama yetenekleri için hayati önem taşıdığını buldular .
Önceki araştırmalar, yoğun öğrenme sırasında oldukça aktif olan beyin bölgelerinin sonraki uyku sırasında daha fazla aktivite gösterme eğiliminde olduğunu göstermiştir. Ancak belirsiz olan şey, yeni öğrenilen materyalin hafızasını tam olarak depolamak için uyku sırasında hatıraların bu “yeniden etkinleştirilmesinin” gerçekleşip gerçekleşmemesi gerektiğiydi.
“Anlamak istediğimiz şeyin bir kısmı, korku belleğine aracılık eden beynin bölümleri ile korkunun bağlı olduğu duyusal belleğe aracılık eden belirli nöronlar arasında iletişim olup olmadığıdır. Birlikte nasıl konuşurlar ve yapmaları gerekir. Araştırmanın kıdemli yazarı ve UM’de bir profesör olan Sara Aton dedi Moleküler, Hücresel ve Gelişimsel Biyoloji Bölümü. “Ama en uzun süre bunu deneysel olarak test etmenin gerçekten bir yolu yoktu.”
Artık araştırmacılar, belirli bir zaman aralığında bir deneyimle aktive edilen hücreleri genetik olarak etiketlemek için gerekli araçlara sahipler. Birincil görsel korteksteki belirli bir nöron kümesine odaklanan Aton ve çalışmanın baş yazarı, yüksek lisans öğrencisi Brittany Clawson bir görsel hafıza testi oluşturdu. Bir grup fareye nötr bir görüntü gösterdiler ve görüntü tarafından etkinleştirilen görsel korteks nöronlarında genleri ifade ettiler.
Bu nöronların nötr görüntüyü kaydettiğini doğrulamak için, Aton ve ekibi, görüntü uyaranının belleğini, görüntüyü göstermeden nöronları seçici olarak etkinleştirerek başlatıp başlatamayacaklarını test etti. Nöronları aktive ettiklerinde ve bu aktivasyonu hafif bir ayak şokuyla eşleştirdiklerinde, deneklerinin daha sonra bu hücrelerin kodladığı görüntüye benzeyen görsel uyaranlardan korkacaklarını keşfettiler. Bunun tersinin de doğru olduğunu buldular: görsel uyaranı bir ayak şokuyla eşleştirdikten sonra denekleri daha sonra nöronları yeniden harekete geçirmek için korkuyla tepki vereceklerdi.
Aton, “Temel olarak, görsel uyaranın ilkesi ve nöronların bu tamamen yapay aktivasyonunun ilkesi aynı tepkiyi yarattı,” dedi.
Araştırmacılar, deneklere bir görüntü gösterdikten ve onlara hafif bir ayak şoku verdikten sonra uykuyu bozduklarında, görsel uyaranla ilişkili hiçbir korku olmadığını keşfettiler. Uykusu değiştirilmemiş olanlar, ayak şokuyla eşleştirilmiş belirli görsel uyarandan korkmayı öğrendiler.
Aton, “Bu farelerin aslında onlara gösterdiğimiz her görsel uyarandan korktuğunu gördük,” dedi. ” Görsel uyarıcıların sunulduğu odaya gittikleri andan itibaren, korku hissetmek için bir neden olduğunu biliyor gibi görünüyorlar, ancak özellikle neyden korktuklarını bilmiyorlar.”
Aton’a göre bu, görsel bir uyaranla doğru bir korku ilişkisi kurabilmeleri için duyusal kortekste bu uyaranı kodlayan nöronların uyku ile ilişkili reaktivasyonuna sahip olmaları gerektiğini gösteriyor. Bu, o görsel işarete özgü bir hafızanın üretilmesine izin verir. Araştırmacılar, aynı zamanda, o duyusal kortikal alanın, hafızanın duyusal yönünü duygusal yönle birleştirmek için diğer beyin yapılarıyla iletişim kurması gerektiğini düşünüyor.
Aton, bulgularının anksiyete ve travma sonrası stres bozukluğunun nasıl anlaşıldığına dair etkileri olabileceğini söylüyor.
“Bana göre bu, korku ile uyku sırasında çok özel bir olay arasında bağlantı kuruyorsanız, uykunun bozulması bu süreci etkileyebilir. Uyku yokluğunda, beyin, siz olduğunuz gerçeğini işlemeyi başarıyor gibi görünüyor. korkuyor, ancak bunu özellikle korkmanız gereken şeyle ilişkilendiremeyebilirsiniz, “dedi Aton. “Bu spesifikasyon süreci, TSSB veya yaygın anksiyete ile ters giden bir süreç olabilir.”
Alıntıdır bknz: Medicalxpress